Kilka posunięć pędzlem czy rozjaśnienia gumką tła i już pojawiają się postaci, o których myślałem. Tą techniką da się realizować to, co jakbyś widział we śnie. Na jednej stronicy to wyrażasz, zamiast na dziesięciu. Dołączam tu jeden z obrazów z tych czasów pod nazwą Sen, 1943 r.
Nigdy więcej nie próbowałem tej metody ćwiczeń, i innym nie radzę. Kobiety nawet z taką bronią, jak witki, stają się wojowniczymi amazonkami i lepiej nie stawać na ich drodze, ale obraz to jednak potem namalowałem, według poskładanych w całość porwanych szkiców.
Jak przedstawić w formie plastycznej to monstrum, które leciało po kraju i niszczyło swych obywateli, kulturę i sztukę. To był totalitarno – militarny system.
W tym dziele chciałem połączyć tradycyjną symbolikę religijną z nowoczesnym wykonaniem form, posługując się kolażem ze szmat, siatek, sznurów. Wraz z dodaną instalacją powstaje monumentalne dzieło – pomnik, w hołdzie Sybirakom.
Jest w życiu tak wielka tragedia, która w sztuce nie da się wyrazić żadną mimiką twarzy. Reżyser odwraca bohatera na scenie tyłem do widza, na obrazie o tej trasie ja zakryłem twarz matki rękoma, tak jak widziałem to nieraz w życiu.
Wczorajszą przeszłość ludzie powinni zapomnieć jak sen, tak jak milczeli oni sami na zebraniach, w prasie i radio. O tej treści jest namalowany obraz Milczenie – symboliczna kobieta ma sznurkiem zawiązane usta, co obrazuje zakaz mówienia prawdy o złych rządach komunistów.
